Lammert's Weblog

Geheel onverwacht kreeg mijn schoonvader Sagit vandaag een telefoontje. Het was iemand uit Shymkent die vroeg of hij langs wilde komen op een vergadering aldaar. Niet helemaal wetend wat hij daar moest is hij die kant opgegaan. Elmira en de anderen bleven thuis, zo belangrijk zou het wel niet zijn.

Aangekomen in Shymkent bleken zich in een zaal zo’n 1500 mensen verzameld te hebben. Vanuit de Oblast (zeg maar de provincie) had men het nodig gevonden personen die zich de afgelopen jaren bijzonder hadden ingezet voor de gemeenschap in het zonnetje te zetten. Totaal zo’n 15 mensen waren uitgekozen, waarvan drie uit het Tjulkibasski rayon (gemeente) waar wij wonen. Geheel tot zijn eigen verrassing was mijn schoonvader één van hen.

Toegegeven, voor een Kazach is mijn schoonvader niet helemaal standaard. In plaats van elke dag met een fles wodka voor de televisie te hangen is hij vaak druk in de weer. Niet zelden begint zijn werkdag al ‘s ochtends om een uur of zeven en naast zijn boerderij—die inmiddels vanwege ons Nederlandse sperma en de elektrische afrastering de officiële status van technologisch geavanceerde voorbeeldboerderij heeft—is hij niet zelden op zijn bulldozer te vinden om allerhande lokale projecten te ondersteunen. En ook als mensen het liefst binnen bij de warme kachel zitten zoals anderhalf jaar geleden toen er ‘s winters extreem veel sneeuwval was in Zhabagly heeft hij tot in de nacht in zijn onverwarmde bulldozer doorgewerkt om de weg vrij te maken zodat een hoogzwangere vrouw op tijd naar de kraamkliniek in Wanovka kon komen.

Een oorkonde en een telvisie waren het cadeau vandaag. En als een echte Kazach heeft hij de avond thuis doorgebracht. Voor de televisie met een fles wodka; maar voor deze keer mag het.