Schokkend nieuws uit de bergen
Boris—onze fokbeer in de bergen—heeft er afgelopen winter geen gras over laten groeien. De zeugen beginnen achterelkaar te bevallen. Heel opvallend is, dat om en om een zeug van Elmira’s ouders, en een zeug van ons haar kroost ter wereld brengt. Onze zeugen zijn nog jong en bevallen voor de eerste keer, de andere zeugen gaan al een jaartje langer mee. Kennelijk heeft Boris er deze winter bewust voor gekozen om zowel een rijpe dame, als een maagdelijke meid te grazen te nemen. Afwisseling doet eten kennelijk.
De snelle aanwas van nieuwe varkens heeft de noodzaak om het schrikdraad te installeren alleen maar groter gemaakt. Ruslan heeft toen ik in Nederland zat al een veertigtal bomen geplant die als palen dienst zouden moeten doen. Jammer genoeg was bijna de helft scheef gewaaid door de hiervoor al beschreven alles verslindende storm. Dus toen we de 21e begonnen met het aanleggen van het schrikdraad was er nog wel wat werk te verzetten.
De organisatie was bijna Westers te noemen. Ruslan en de hulp Kole herplantten de bomen, terwijl mamma op het resterende stuk de palen vasthield die pappa met een 10 kg zware moker in de lemen grond probeerde te rammen. Met mijn accuboormachine heb ik vervolgens alle bomen en palen van isolatoren voorzien terwijl Elmira mij op de voet volgde met de stroomdraden. Omdat er in de stal nog 70 meter elektriciteitssnoer moest worden gelegd konden we helaas het werk niet afmaken, maar voldaan zijn we om een uur of elf naar Zhabagly teruggegaan.
