Een stapelbed voor de kinderen
Het duurt niet lang meer of de kinderen zullen elk op hun eigen kamer slapen. Eén van de voorwaarden daarvoor is dat ze elk hun eigen bed hebben dat weer een paar jaar mee kan. Op de bedden die hier in Kazachstan te koop zijn zijn we onderhand wel uitgekeken. Ze zijn in het algemeen veel te kort, 180 of 190 centimeter en na maximaal een half jaar is er wel iets dat verbuigt, doorzakt of breekt. Ik heb al heel wat reparaties aan bedden hier uitgevoerd en ken de zwakke punten. Vandaar dat ik voor de kinderen zelf een bed ontworpen en gebouwd heb. Niet lang geleden bestond dit bed nog uit een hoopje kokerprofielen, een rol staaldraad en een handvol bouten.
Samen met Nathalie en Isabel heb ik op internet rondgesurft naar interessante bedden. De keuze is uiteindelijk op een hoogslaper uitgekomen. De hoogslaper zoals ik die gebouwd heb is universeel te verbouwen tot een halfhoog slaper waarboven een bedtent kan, een hoogslaper met daaronder een bureau, of een stapelbed met op twee niveaus een matras. Voorlopig is het bed uitgevoerd als stapelbed vanwege de beperkte ruimte. Maar alle onderdelen zijn al aanwezig om dit ene stapelbed straks te splitsen in twee volwaardige hoogslapers.
Nathalie en Isabel zijn maar wat blij met dit nieuwe meubelstuk. Gelukkig is er geen ruzie ontstaan over wie er boven mag slapen. Isabel slaapt het liefst beneden zodat ze indien nodig nog snel bij mamma in bed kan kruipen, terwijl de wat oudere Nathalie de privacy van de bovenverdieping prefereert.
