Op expeditie
Het is voorjaarsvakantie in Kazachstan. Die begint traditioneel op 21 maart, de dag dat Nauryz, oftewel het Kazachse nieuwjaar gevierd wordt. De kinderen hebben anderhalve week vrij van school en dat is in combinatie met het mooie weer van vandaag een mooi moment om met hen een dag op stap te gaan. Op hun eigen verzoek gaan we een dag wandelen in de bergen. De auto hebben we aan het begin van het bergpad geparkeerd en met zijn vieren gaan we omhoog, Nathalie, Isabel, nichtje Machabat en ikzelf.
Het is mooi lenteweer maar op de noordhellingen ligt nog steeds sneeuw, op sommige plekken toch zeker nog zo’n 20 centimeter. Maar het pad zelf ligt in de zon en is daardoor goed begaanbaar. Nathalie is als klimgeit de snelste, maar ook Isabel kan goed meekomen. Ze is echter liever lui dan moe—zou dat genetisch bepaald zijn?—dus moet af en toe even motiverend toegesproken worden maar dan sprint ze ook weer als een hinde de hellingen op.
Ons einddoel vandaag is de tapchan vlak bij de ingang van het natuurreservaat. Een tapchan is een van oorsprong Uzbeeks platform waarop thee gedronken wordt en kan worden uitgerust. Normaal wordt de tapchan gehuurd door dagjesmensen, maar het seizoen is nog vroeg en toeristen zijn er nog niet. We hebben eten en drinken mee en de kinderen leven zich uit met in bomen klimmen en op plastic zakken van de laatste sneeuw op de berghellingen afroetsjen.
Aan het eind van de dag gaan we voldaan naar huis. Een goed bestede dag met de kroost.
