Lammert's Weblog

Bij mijn terugkeer vanuit Nederland naar Kazachstan zijn pake en beppe meegereist. Ze hebben hun derde kleinkind nog niet gezien. Omdat de zomer nog niet helemaal voorbij is en het daardoor nog vrij warm is overdag zitten ze hier in de schaduw aan de wegrand.

Het is nog vroeg in de ochtend als pappa, pake en beppe aankomen in Zhabagly. Nathalie en Isabel zijn duidelijk nog deels in dromenland. Pake kan zijn vreugde echter niet op met deze twee kleinkinderen van hem.

2007 is duidelijk een jaar van bouwactiviteit. Wij zijn bezig met de eerste fase van de bouw van ons nieuwe huis, Elmira’s vader bouwt een veterinaire apotheek en inseminatiecentrum in het dorp en ook de boerderij in de bergen wordt onder handen genomen. Met het nieuwe groene dak, de bakstenen muren en de nieuwe ramen is er weinig meer dat herinnert aan het huisje waar ik Elmira voor het eerst heb ontmoet. Maar die herinneringen zijn onvergetelijk, dus dat geeft niet.

Nathalie is een echt dametje. Met haar giraffen handtasje zit ze hier op een steen in de schaduw voor ons huis.

Het leuke van pappa’s computer met DVD speler is dat je er ook tekenfilms mee kunt kijken. Met de koptelefoon op heeft bovendien niemand hinder van het geluid en kan mamma mooi Isabel zachtjes in slaap wiegen. De koptelefoon is nog wel wat groot, vandaar dat een kleine handdoek eronder uitkomst moet brengen zodat hij niet afzakt.

Eén van onze hobbies—noem het een vreemde—is het fotograferen van ongelukken op de Kazachstaanse wegen. Met name vrachtwagens liggen nog al eens in minder gemakkelijke posities naast de weg. Vanmorgen was het de beurt aan een vrachtwagen gevuld met radiatoren. Die zijn bij de plus 35 die het op dit moment bij ons is niet echt nodig en de chauffeur had beter thuis kunnen blijven. Dat deed hij echter niet en de lading ging op de helling van de steile Mashat pas schuiven. Het gevolg een gekantelde aanhanger en veel onnodig staal op de weg.

Vandaag is Elmira’s vader naar Shymkent geweest samen met een kennis uit het dorp met een klein vrachtwagentje heeft hij twee nieuwe banden voor de tractor en een grote eettafel met stoelen opgehaald voor het guesthouse. De nieuwe eettafel is uitgeschoven maar liefst drie meter lang en er kunnen maximaal 12 stoelen omheen. De tafel zal niet alleen gebruikt worden voor de gasten, maar ook wanneer er familiefeesten worden gehouden. Tot nu toe zaten de familieleden bij feesten meestal op kussens, of werden tafels bij buren of kennissen geleend.

Het is maar zelden dat ik op de weblog schrijf over mijn zakelijke bezigheden in Kazachstan, maar vandaag is er een uitzondering. Eén van mijn trouwe weblog lezers—Ad Kolsteeg—is namelijk met twee collega motorrijders, Sjeng en Gé, langs gekomen. Ze maken met zijn drieën een tocht van Nederland tot aan Mongolië en vervolgens via Siberië terug naar Nederland. Ze hebben er nu een week of drie op zitten en na negen dagen zandhappen in het droogste en warmste deel van Kazachstan zijn de douche en bedden in ons pension een verademing.

Met name het noordelijke deel van de “snelweg” M32 door Kazachstan blijkt een verschrikking te zijn. Uit de foto’s die ze hebben genomen lijkt de weg daar meer op een maanlandschap met diepe kruisende sporen in de klei, dan een doorgaande weg. Wie ook via die route door Kazachstan wil rijden is dus gewaarschuwd. Een allroad motor of een 4×4 auto is een must.

De relatieve koelte en de rustdag bij ons komen goed van pas voor motoronderhoud. Banden worden verwisseld om voorbereid te zijn op de wegen in Kirgizië en omdat dat tijdens het banden wisselen gemakkelijk gaat worden ook de remmen geïnspecteerd.