Lammert's Weblog

Na het betegelen en behangplakken op de muren en het plafond is de keuken van mijn schoonouders voorzien van een vinyl vloerbedekking. Alle meubels staan weer op hun plaats en ook het gasfornuis en de afzuigkap hebben weer hun plekje gevonden. Het is nu een leuke woonkeuken geworden.

Zuidelijk Kazachstan heeft een uitzonderlijk rijke historie. Door de ligging van de woestijn in het noorden en de bergen in het zuiden was er slechts een smalle strook die door oude volken gebruikt werd om van Oost naar West te trekken. De bekende Zijderoute liep door dit gebied en belangrijke rust- en handelsplaatsen waren gevestigd aan de rivieren.

Eén van die vroegere handelssteden is Otrar dat zo’n 170 kilometer ten noordwesten van het huidige Shymkent gesitueerd is. Otrar was een bloeiende handelsgemeenschap in de tijd van de Mongoolse invasie in dit deel van Azie die begon in het jaar 1218. Nadat een handelskaravaan van de Mongolen was beroofd besloot Dzjengis Khan de stad met de grond gelijk te maken. In 1219 voegde hij de daad bij het woord.

Van Otrar is nu niet veel meer over dan een aantal archeologische vindplaatsen die voor toeristen toegankelijk zijn. Omdat ik zelf nog geen fotomateriaal had van Otrar ben ik vandaag met een Amerikaanse toerist meegegaan als gids/vertaler. Op onderstaande foto is de kaart aan het ingang van het terrein te zien waarop de vier belangrijkste opgravingen zijn ingetekend.

Hier één van de opgegraven fundamenten. Zoals een Spaanse toerist een paar jaar geleden bij ons formuleerde “Ik heb veel ruïnes gezien, maar nog nooit een die zo met de grond gelijk gemaakt was. Dzjengis Khan heeft zijn werk goed gedaan”.

De bevolking in Kazachstan—zeker op het platteland—staat nog veel dichter bij de natuur dan de gemiddelde Westerse mens. Zo ook waar het gaat om geneesmiddelen. Waar wij in Nederland voor alle medicijnen naar de apotheek of drogist moeten zoekt men in Kazachstan nog vaak naar medicinale kruiden die in de natuur voorkomen. Elmira’s moeder heeft last van benauwdheid waartegen efidrine helpt. De plant waar efidrine uit wordt gewonnen is de ephedra, en deze plant komt vlak buiten Zhabagly in het wild voor op de oevers van de Zhabagly rivier tussen de stenen. Elmira komt hier met Nathalie terug met een bosje ephedra waarvan het medicijn voor mijn schoonmoeder zal worden gemaakt.

De waterketel in onze sauna komt maar moeilijk op temperatuur in de winter, en het vermoeden is dat er iets mis is met de gasdruk. Om dit te controleren komt Jirgenbeek van het gasbedrijf de gasdruk controleren. Hij heeft hiervoor een heel eenvoudig maar doeltreffend meetinstrument, een U-vormig glazen buisje waarin water zit. Door de gasleiding aan één kant van de buis aan te sluiten kan direct de gasdruk in centimeter waterkolom worden afgelezen. Helaas blijkt de basisgasdruk bij ons voldoende te zijn, maar valt de druk in zodra de ketel wordt opgestookt. Dat betekent waarschijnlijk dat er rommel zit in de gasmeter die de doorstroom tegenhoudt.

Het zelf houden van varkens heeft als voordeel dat je diepvries nooit leeg hoeft te zijn. Vandaag hebben we één van de scharrelknorretjes aan zijn laatste einde geholpen. De net gerenoveerde maar nog niet ingerichte keuken komt mooi van pas om het vlees te verdelen in hapklare brokken.

De keuken van het nieuwe huis van mijn schoonouders is nog nooit helemaal afgewerkt. Op de muren moeten nog steeds behang en tegels worden aangebracht. In deze periode waarbij buiten werken door de weersomstandigheden toch moeilijk is, is daar mooi tijd voor.

Er is voor gekozen om de tegels volledig van de vloer tot het plafond te laten lopen. Dat is wel wat duurder en kost wat meer werk, maar dan kun je daarnaa vrij schuiven met keukenkastjes, fornuis en wasbak en dat is ook wat waard.

Weer eentje uit mijn serie van vrachtwagens die hun leven langs de kant van de weg hebben gelaten. Deze vervoerde op de weg van Shymkent naar Almaty rollen plasticfolie die door voor mij onbekende oorzaak vlam hebben gevat.

De meeste automobilisten in Kazachstan zullen het met mij eens zijn, ondanks de sneeuw en de gladheid kun je beter in de winter de weg op dan in het voorjaar. De vorst heeft elk jaar een desastreuse uitwerking op het lage kwaliteit asfalt. Zolang het vriest is dat geen probleem. De gaten zijn dan opgevuld met vastgereden sneeuw of ijs. Zodra het echter gaat dooien worden de gaten grote obstakels voor het verkeer, met name op de druk bereden weg van Almaty naar Shymkent. Sommige stukken zijn er zo erg aan toe dat er slechts stapvoets kan worden gereden.

Hoewel we zoveel mogelijk ‘s nachts rijden in dit seizoen proberen te voorkomen omdat dan de gaten moeilijk zichtbaar zijn kun je er soms niet omheen. Letterlijk in dit geval want een paar dagen geleden reden we bij terugkeer uit Taraz verblind door een tegenligger met onze linker wielen in een gat. Op de foto zien we het voorwiel. De velg is door de klap op het asfalt zover omgebogen dat de tubeless band spontaan al zijn lucht liet gaan. Het rubber is niet beschadigd. Het achterwiel kwam er beter vanaf, een beetje vierkant maar nog wel luchtdicht.

Vandaag heb ik met een moker de velg weer keurig rond gemept. Ik heb niet voor niets mij meer dan tien jaar bij een klant bezig gehouden met het automatisch staal precies in vormen buigen. Kan ik eindelijk mijn kennis eens in de harde Kazachstaanse praktijk toepassen.

Omdat je meestal met twee wielen aan één kant van de auto in hetzelfde gat duikt zal het waarschijnlijk niemand verbazen dat wij in dit seizoen altijd met twee reservewielen rondrijden. Dat kost wel wat ruimte in de kofferbak maar het is wel zo veilig. Op de televisie was kortgeleden zelfs een interview met een automobilist die met vier reservewielen op pad was. Je weet maar nooit.