Vandaag hebben we de eerste echte onweersbuien sinds tijden. Geen weer om op het bouwterrein aan het werk te gaan. Internetten is vandaag onmogelijk. Vanwege de grote kans dat de bliksem inslaat op het bovengrondse elektriciteits- of telefoonnet houden we met dit weer zo weinig mogelijk apparatuur aangesloten. In plaats daarvan gaat Elmira naar Wanovka om te organiseren dat er mensen van het kadaster ons bouwterrein opmeten. Zelf blijf ik thuis om een aantal stoelen te lijmen met uit Nederland meegenomen constructielijm. Bijna elke keer als ik vanuit Nederland kom neem ik wel een lijmsoort mee. Sommige lijmsoorten zoals montagekit kennen ze tegenwoordig hier ook, maar constructielijm op basis van polyurethaan heb ik hier nog niet gevonden. Het is het ideale middel om meubels, kozijnen en andere houten constructies stevig in elkaar te zetten.
Het lijkt misschien vreemd dat we het kadaster moeten laten komen om ons bouwterrein te laten opmeten, maar het is het gevolg van de regels van het voormalige communisme. Op ons bouwterrein stond het oudste huis van Zhabagly en het stamt daarmee uit 1905, dus voor de communisten de macht overnamen in dit deel van de wereld. Tijdens het communisme was het niet toegestaan om privé een terrein te bezitten dat groter was dan 2500 m2. Dit terrein is echter ongeveer 40 bij 80 meter en heeft daarmee een oppervlak van zo’n 3200 m2. Te veel om als privé persoon te bezitten en daarom is het in de boeken gekomen als 50 bij 50 meter. Alvorens wij onze omheining bouwen moeten we de echte afmetingen en lokatie weten van de erfgrens. Voor de gemiddelde Kazach is dat niet zo belangrijk. De paar takkenbossen en stukken oudijzerwerk die als erfscheiding dienen kunnen gemakkelijk verplaatst worden, maar het zou zonde zijn wanneer wij onze gemetselde zijmuren of het smeedijzeren hekwerk op natuurstenen fundering dat we aan de wegkant gepland hebben later een paar meter moeten opschuiven.
Als Elmira terugkomt uit Wanovka meldt ze dat ze morgen twee personen kan ophalen die het terrein zullen inmeten. Inderdaad, wij moeten voor het vervoer zorgen want de meeste mensen die bij overheidsdiensten werken hebben niet de beschikking over eigen vervoer.
Tussen al de bouwbedrijvigheid door hebben we ook nog een KI station waarbij we lokaal rundvee insemineren met sperma van Nederlandse stieren. Dat is overigens geen dagtaak want veel Kazachen vinden de prijs die we er voor vragen veel te hoog. Deels komt dat omdat lokaal sperma nog grotendeels tegen kostprijs wordt aangeboden, deels omdat Kazachen niet drie jaar vooruit kunnen denken. Ze snappen niet dat je nu geld moet uitgeven om over drie jaar pas een melkkoe met eigenschappen van Nederlandse melkvee te krijgen. Als je dan bovendien nog rekent dat er een kans is van 50% dat er voor dat geld een stierkalf uitkomt die nooit melk gaat geven, dan heb je enige overredingskracht nodig om het rundveesperma aan de man te brengen.
Voor ons is dat geen probleem. In stikstof heeft het rundveesperma een onbeperkte houdbaarheid en vandaag kwam de stikstof auto weer langs om onze vaten bij te vullen. Buiten het winterseizoen gebeurt dat elke maand. Vroeger was dat op onregelmatige tijden, maar tegenwoordig is het keurig netjes op vrijdag en wordt er van te voren gebeld om te vragen of we thuis zijn.
De ochtend wekt ons rond zeven uur met sterke zonnestralen vanuit ons raam aan de oostkant van de slaapkamer. Toch wijst alles erop dat de dag niet zo zal eindigen. Het is nog steeds slechts April en het weer kan in de lenteperiode gemakkelijk omslaan. In Almaty hadden we de 9e nog sneeuw. De eerste dagen in Zhabagly hebben we behoorlijke nachtvorst gehad en moest de kachel in de avond en nacht aan, maar de laatste dagen is het zonnig en warm geweest met zo’n 25 graden in Zhabagly. De bewolking trekt nu echter langzaam maar zeker een deken boven het land en de zon verdwijnt in de loop van de ochtend praktisch helemaal. Voorlopig is het nog droog, maar dat zal waarschijnlijk niet de hele dag zo blijven.
Elmira is met de auto naar Wanovka om inkopen te doen. In de tussentijd werk ik de weblog bij, repareer een schijnwerper die kapot gegaan is toen een knecht op de boerderij van zijn paard viel, en bereid wat zaken voor voor de bouw van onze omheining. Grote bouwtekeningen zijn hier niet echt nodig, maar wel wat schetsen om de bouwvakkers duidelijk te maken hoe ze te werk moeten gaan. Tenslotte is zo ongeveer alles wat ik hier aan voor ons Nederlanders eenvoudige bouwmethoden introduceer—zoals glaswolisolatie, thermostatisch geregelde radiatorkranen en hotelschakelingen voor lampen—een dusdanige noviteit dat uitleg noodzakelijk is om te zorgen dat het aan het eind functioneert zoals het bedoeld is.
De grote voorbereidingswerkzaamheden op ons bouwterrein zijn afgerond. Voor één boom en een paar boomstronken is een zware ketting nodig om ze los te trekken. Die zal mijn schoonvader waarschijnlijk vanmiddag ophalen bij de voormalige kippenslachterij.
Elmira’s zuster Gulnara heeft in Rusland drie jaar geleerd voor kapster. Tegenwoordig heeft ze in haar huis haar eigen bescheiden kappershoekje waar ze onder andere gebruik maakt van een Nederlandse droogkap die mijn moeder cadeau heeft gedaan. Bovendien knipt ze op verzoek van de schooldirectie periodiek de bolletjes van de schoolgaande kinderen. De UNDP United Nations Development Program sponsort projecten waarmee de leefbaarheid op het platteland in Kazachstan wordt bevorderd en recentelijk heeft Gulnara een verzoek gedaan voor een sponsorbedrag om de kapsalon een wat professioneler aanzien te geven. In Zhabagly en omstreken is zij de enige kapster en veel mensen gaan nu nog met de bus of taxi naar Wanovka om daar hun kapsel te laten bijwerken. Wanneer in het dorp een eigen full-time kapsalon is wordt daarmee de leefbaarheid van Zhabagly bevorderd en wordt de trek van inwoners naar de grote stad mogelijk afgeremd.
Vandaag kwam een brief van de UNDP dat haar verzoek is ingewilligd en dat ze geld krijgt om een kapsalon in te richten. Er moet nog wat papierwerk verricht worden voor het bedrag daadwerkelijk wordt uitgekeerd, maar binnenkort hebben we in het dorp een heuse kapsalon.
Vandaag gaan we weer bezig met het bouwrijp maken van ons bouwterrein. Mijn schoonvader is al om zes uur in de ochtend opgestaan om de bulldozer gereed te maken en naar het perceel te rijden. De vrachtwagen ondergaat nog een kleine reparatie, er is namelijk een scheurtje in de benzinetank ontdekt. Hoewel de benzine er nog niet met grote hoeveelheden uitloopt heb ik de tank gisteren geleegd en onder de vrachtwagen vandaan gehaald zodat we hem vandaag kunnen repareren. Het zal waarschijnlijk lassen of solderen worden, maar eerst is het zaak om de bak volledig benzinedamp vrij te krijgen. Benzine in gasvorm in de juiste hoeveelheid gemengd met lucht is een ideaal explosief waarbij dynamiet verbleekt. Ooit heb ik eens gelezen in een boek over veiligheid aan boord van schepen dat de damp van 300 gram benzine in goede menging met lucht een explosiekracht heeft die gelijk staat aan 10 kilo dynamiet. Het is niet voor niets dat op schepen praktisch altijd dieselmotoren worden toegepast en bijna nooit benzinemotoren. Ik heb niet echt de behoefte om de explosiekracht van benzine uit te proberen, vandaar dat ik de benzinetank grondig heb doorgelucht.
Het uitblazen van een benzinetank is nog niet zo eenvoudig, want benzinetanks zijn er voor gemaakt om zo vloeistof- en gasdicht als mogelijk te zijn. De oude stofzuiger uit de Sovjettijd biedt echter uitkomst. Dit is een stofzuiger waarbij—net als bij oude Europeese modellen—de slang zowel aan de zuig- als aan de blaaszijde kan worden gemonteerd. Door de slang aan de blaaszijde te monteren en vijftien minuten lucht in de tank te blazen verdwijnen alle restanten van benzinedampen. Overigens is dit een truc die ik niet zelf heb bedacht. De onderzeeër Triëste waarmee in de diepste troggen van de oceanen is gedoken maakte gebruik van benzine als drijfmiddel in de grote tank waar de capsule met bemanning onder hing. Benzine is lichter dan water en moeilijk samendrukbaar, waardoor het een goed drijfmedium is. Na elke duik werd de tank geleegd en vervolgens met perslucht benzinedamp-vrij geblazen.
Voor wie de truc met de stofzuiger ook eens wil proberen: doe het nooit met de slang aan de zuigzijde van de stofzuiger! De benzinedampen worden dan langs de vonkende elektromotor van de stofzuiger gezogen met een zekere explosie tot gevolg. Zeg niet dat ik niet gewaarschuwd heb.
De afgelopen week is druk geweest. Al twee keer naar Shymkent en de nodige achterstallige reparaties in huis uitgevoerd. Bovendien is een begin gemaakt met het bouwrijp maken van ons bouwterrein in het centrum van het dorp en al met al is er geen tijd geweest om de weblog bij te werken. Het warmwater circuit in huis werkt weer naar behoren en de toeristen zijn een paar dagen op stap naar Chokpak en een kampeernacht in de Karataubergen. De graafmachine is vandaag bezet, dus een mooie dag om alle foto’s die Elmira de afgelopen maanden in Kazachstan gemaakt heeft te sorteren en de mooiste op de weblog te plaatsen. In de voorgaande maanden van de weblog zijn een aantal foto’s bijgeplaatst, dus blader gerust even een stukje terug.
De bulldozer van mijn schoonvader is net als andere voorwereldse dinosaurussen een geduchte liefhebber van water. Er verdwijnen vele emmers water in het koelwatercircuit voordat het niveau in de radiator op peil is.
De bulldozer van mijn schoonvader is na 6 maanden zo goed als gerepareerd. Nu kan de motor gestart worden. Dat gaat nog niet zo gemakkelijk. De grote viercylinder diesel wordt gestart met een kleine tweecylinder hulpmotor die op benzine loopt. Die tweecylinder moet met de hand aangeslingerd worden wat Sagit hier doet.
