Lammert's Weblog

…dan schaatsen de Biesjes op de ondergrondse ijsbaan van het MegaCenter in Shymkent.

Nu het droge seizoen is aangebroken is de kans op branden aanzienlijk toegenomen. Vandaag brak er een brand uit op een stuk droog grasland ten zuidoosten van Zhabagly. Met een verkeerde wind is de kans heel reëel dat zo’n brand zich uitbreidt tot binnen het natuurreservaat, en door de steile hellingen daar is het bijna onmogelijk een brand daar nog te blussen. Vandaar dat in een dergelijke situatie direct groot materieel uitrukt vanuit het natuurreservaat en de rest van het dorp. Een tractor trekt met een ploeg een brandgang rond het brandende terrein, terwijl mensen gewapend met grote mattenkloppers de oplaaiende vlammen neerslaan. Vanwege de locatie zo dicht bij het natuurreservaat hielp ook een gemeentelijke brandweerwagen mee met de blusactiviteiten.

De brand was relatief snel onder controle, maar een brigade van 10 man met een tractor met watertank en pomp blijven de hele nacht in het veld aanwezig voor het nablussen.

De ontwikkelingen in Zhabagly gaan in rap tempo, zelfs nog sneller dan in de meeste andere dorpen in het land. Sinds enkele dagen zijn we de trotse bezitters van een voetpad naast de hoofdstraat. Het in asfalt uitgevoerde pad moet het voor de kinderen veiliger maken om dagelijks naar school te gaan. Maar niet alleen de kinderen blijken dit een aantrekkelijke route te vinden. Ook de koeien maken er als ze ‘s avonds van het veld komen graag gebruik van. Dat ze tijdens het wandelen het voetpad onderschijten zal hun niet deren, maar de gemiddelde voetpadder wel. Ons reclamebord bleek precies op de locatie te staan waar het voetpad moest komen, dus dat hebben we een paar meter verplaatst.

Eén van mijn voornaamste activiteiten deze drie wintermaanden in Nederland is het voorbereiden van het finale transport van mijn Nederlandse spullen naar Kazachstan. Een container zal in de loop van het jaar gevuld met de grote zaken richting Kazachstan afreizen. Die moet daar ongeveer aankomen wanneer de renovatie van onze bouwval zover is gevorderd dat we daar bijna in kunnen. De kasten, boeken en andere grote zaken halen dan het echo gevoel wat weg. Dat vullen we aan met de zaken die we nu in Kazachstan reeds bezitten zoals de koelkast, televisie, bed, tafels, stoelen en dergelijke.

Een belangrijke activiteit op dit moment is het beslissen wat wél, en wat niet naar Kazachstan moet. Bij het doorzoeken van mijn kasten naar kandidaten voor de vuilnisemmer kwam ik een Koeleman augurkenpotje tegen met een bodempje kleingeld van voor de euro. Een bonte verzameling van Nederlandse guldens en centen en Duitse pfennig. Waarschijnlijk was dit het geld dat ik in mijn beurs had toen in Nederland werd overgeschakeld naar de euro.

Tussen het geld zat ook een rijksdaalder uit 1978. Toen ik die munt in mijn hand nam moest ik niet denken aan geld, maar aan Sinterklaas chocolademunten. Kennelijk is de tijd van de gulden voor mij nu zo lang geweest dat ik de gulden niet langer zie als betalingsmiddel. Ik ben kennelijk nu volledig naar de euro (of naar de tenge?) geconverteerd. De enige munt waar ik nog een zwak voor heb ik het dubbeltje. Klein en veel handiger dan die dikke zware euromunten waar je tegenwoordig mee rondsjouwt.

Soms lees je in Nederland nieuws dat je bijna doet denken dat je nog in Kazachstan bent. Gisteren was een bericht op internet te lezen dat in Limburg putdekseldieven actief zijn. Diefstal van putdeksels kwam in Kazachstan in het recente verleden veel voor. Een putdeksel is al gauw zo’n vijftig kilo zwaar en levert daarmee voldoende geld op om een paar keer flink dronken te worden. De straffen zijn daar echter tegenwoordig niet mals. Handelaren die betrapt worden op heling van putdeksels kijken tegen een straf aan van zo’n 700 euro waardoor zij het op dit moment wel uit het hoofd halen nog illegale putdeksels aan te nemen.

Enkele maanden geleden zijn van het terrein van onze bouwval vier ijzeren buizen gestolen. Deze buizen waren de steun van het dak van een kleine overkapping naast het huis dat we daarvoor al afgebroken hadden. Dieven op zoek naar snel geld vonden het kennelijk nodig om ons te helpen en de vier—in beton ingegoten—buizen mee te nemen. Elmira liet het er echter niet bij zitten en schakelde de politie in. Die gingen allereerst kijken bij een niet ver van onze bouwval wonende oudijzer handelaar. De vier buizen vonden ze niet, maar wel negen putdeksels waarvan de handelaar de herkomst niet kon verklaren. Deze deksels zijn met dank aanvaard door mijn schoonvader om als hoofd openbare werken te bepalen welke putten in het dorp het meest urgent weer afgedekt moeten worden. Naar de buizen moest echter nog verder gezocht worden.

Ongeveer een week later ontdekte Elmira bij toeval bij een oudijzer handelaar op de markt in Wanovka twee buizen die sprekend op die van ons leken. De sleuven waarin de dakspanten hadden gelegen zaten er nog in, en ook de verfstrepen erop kwamen overeen met die van onze buizen. Gelukkig hadden we nog een foto vanuit het verleden waarmee de buizen konden worden geïdentificeerd. De handelaar wilde eerst niet zeggen waar hij de buizen vandaan had, maar nadat Elmira de politie had ingelicht en die met meerdere manschappen langs kwamen werd de verkoper wat loslippiger. Ze waren door één van onze buren in Zhabagly aangeboden.

Criminaliteit in Kazachstan is in het algemeen nogal primair. Je hoeft vaak niet ver te zoeken naar de daders en zij doen het meestal voor het vervullen van eerste levensbehoeften zoals eten of geld voor wodka. Zo ook in dit geval. De buurman heeft de dagen daarna niet zo’n prettig onderhoud met de politie gehad en hij heeft de buizen op eigen kosten van de markt terug naar ons huis moeten transporteren.

En zo ziet de nieuwe straatverlichting in Zhabagly er bij daglicht uit. Keurige nieuwe palen en lampen en uiteraard aan elke paal halverwege twee kleine buisjes waar vlaggetjes in kunnen worden gestoken wanneer er een feestdag is. Over alle belangrijke zaken wordt hier in Kazachstan goed nagedacht.

Aan de tweede houten telefoonpaal van links gezien hangt één van de nieuwe straatnaambordjes. Bovendien zijn afgelopen maand huisnummers uitgedeeld die mensen op hun huis of op hun erfafscheiding kunnen bevestigen. De beschaving komt razendsnel dichterbij hier.

In de verte is te zien dat de sneeuwgrens op zo’n 2000 meter ligt. Dat betekent dat het bij ons voor eind November zeer aangenaam weer is.

Mijn experimenten met het zelf maken van zure haring zijn nu zover gevorderd dat het recept redelijk vast staat. Op onderstaande foto het actuele resultaat, een stevige grote zure haring die na een kleine week in de pot een smaak heeft die niet meer onder doet voor de in Nederland commerciëel verkrijgbare zure haring.

Benodigdheden

• Een inmaakpot van 2 liter
• 1 kg zoute haring, nog voorzien van ingewanden en kop
• Blanke azijn
• Water
• 1 eetlepel zout
• 1 eetlepel suiker
• 1 in ringen gesneden ui
• 5 laurierblaadjes
• 1/2 theelepeltje witte peper
• 1/2 theelepeltje dille

Werkwijze

• Fileer de haring. Verwijder de graat en kop en voer die aan de hond. Bij gebrek aan een hond, of wanneer je bang bent dat de graat in zijn keel blijft steken, mag het afval ook gewoon in de vuilnisbak. Officieel hoort de haring gekaakt te worden waarbij de alvleesklier blijft zitten. De enzymen die daar in zitten zorgen voor het rijpen van de haring. Omdat onze haringen echter gezouten en met kop en kont worden aangevoerd in vaatjes mag er vanuit worden gegaan dat her rijpingsproces al voldoende heeft plaatsgevonden.
• Leg de haringen in de inmaakpot en voeg de uiringen en laurierblaadjes toe.
• Vul de pot met water en azijn, waarbij de verhouding azijn en water zo moet worden gekozen dat het eindresultaat een oplossing van ca. 4% azijn is.
• Voeg het zout, suiker, witte peper en dille toe.
• Sluit de inmaakpot af en schud het geheel ca. 1 minuut om het zout en suiker te laten oplossen en om de specerijen te verspreiden.
• Plaats de inmaakpot op een koele plek, bijvoorbeeld in de koelkast en laat haar daar een dag of zes staan. Gedurende de eerste drie dagen moet de inhoud één keer per dag ongeveer een halve minuut geschud worden.

Na een kleine week zijn de haringen klaar voor consumptie.

Met de verhouding azijn en suiker kan de primaire zure smaak geregeld worden. De witte peper verbloemt de standaard wat laffe smaak van vis en het zout zorgt ervoor dat water onttrokken wordt aan de vis waardoor deze steviger wordt.

Zhabagly verandert met rasse schreden, zeker nu sinds ongeveer een half jaar mijn schoonvader openbare werken onder zijn hoede heeft. De rioleringsbuizen zijn allemaal schoongemaakt en ook de delen van het dorp die jaren zonder leidingwater zaten hebben sinds enkele maanden weer druk op het net.

Sinds vandaag is er echter weer wat nieuws bij. In de hoofdstraat is namelijk straatverlichting aangelegd en vanavond is die voor het eerst in gebruik. Dat levert een mooi plaatje op.