Vandaag is het plan naar Shymkent te gaan. Op de helling na Sastobe begint de motor echter plotseling te haperen en na een paar seconden komt er witte rook onder de motorkap vandaan. Snel stoppen in de berm is het devies!
Gelukkig hebben we altijd een brandblusser in de auto—dat is verplicht in Kazachstan—en hoewel hij van Chinese makelij is en er niet bijster veel bluspoeder uit het apparaat wil komen is het voldoende om de beginnende brand onder de motorkap te blussen. Ik heb een jaar geleden ook al eens een massa schakelaar aangebracht waarmee je met één handeling de accu los kunt koppelen van het elektrische systeem van de auto en die kwam nu ontzettend goed van pas.
Pfff… en daar sta je dan.
De oorzaak van de brand is vrij snel gevonden. Kennelijk is er kortsluiting ontstaan rond of in de startmotor waardoor de isolatie rond de startkabels is gaan branden. Dat moet zulke grote stromen uit onze accu getrokken hebben dat de 12 Volt naar beneden werd gehaald wat het stokken van de motor verklaart. OK, de oorzaak is duidelijk maar wat nu verder?
Hoewel Kazachstan een groot dunbevolkt land is ben je echter nooit alleen. Niet lang nadat we gestopt zijn stopt een dorpsgenoot en ook de Nederlanders in hun Opel Combo die wij een uurtje daarvoor aan de kant hebben gesproken stoppen en komen vragen wat er aan de hand is. Ze bieden aan om ons met hun Combo naar huis te slepen maar dat hoeft niet. We hebben Ruslan al gebeld en die zal ons met de Lada Niva komen ophalen. Zo’n auto is wel zo geschikt om ons over de hier en daar pittige hellingen naar huis te brengen.
We staan op een slecht punt om opgepikt te worden maar een halve kilometer terug is een bezinestation. Dit benzinestation hebben we al eens eerder gestaan met pech en er zijn boompjes waar we de auto gemakkelijk onder kunnen zetten zodat Isabel uit het zonnetje blijft.
De auto in de vrijloop, voet op de rem en met behulp van de zwaartekracht laat ik onze auto achteruit tot aan het bezinestation rollen.
Als we na een paar uur uiteindelijk weer thuis zijn en ik nog een duik onder de motorkap doe kan ik de gehele toedracht van de brand achterhalen. We hadden wat problemen met de startmotor en omdat ik elke dag bezig ben met de bouw van ons huis had Elmira het een weekje geleden goed idee gevonden om onze handige overbuurman de startmotor te laten vervangen door een nieuwe. Met die nieuwe startmotor was niks mis, maar de dikke startkabel die normaal vanaf de startmotor langs het motorblok naar de accu hoort te lopen was langs de andere kant gelegd waar de hete uitlaatpijp ook langs gaat. Daar zit nog wel een radiatiekapje tussen om de warmtestraling van de uitlaat wat te temperen, maar dat stuk blik wordt vrij warm en de kabel was daar tegenaan gelegd. Door de lange rit en het stuk hellingop was de isolatie van de startkabel kennelijk zo heet geworden dat de isolatie was gaan smelten of branden. De erop volgende kortsluiting had de koperen startkabel muurvast aan de stralingskap gelast.
Ik denk niet dat we onze auto voorlopig weer ter reparatie aan onze overbuurman aanbieden.
Zelden kijk ik meer van iets op in Kazachstan, maar vandaag zag ik iets waarvoor ik onze auto een paar honderd meter verder op de weg draaide om terug te rijden om het nog eens goed te aanschouwen.
Op een parkeerplek op de weg tussen Wanovka en Azatlik stond een witte Opel Combo geparkeerd. Nu is zo’n kleine bestelauto in Kazachstan sowieso al iets bijzonders—men houdt hier van groot en imponerend—maar deze was voorzien van Nederlandse kentekenplaten.
De reden bleek al snel. Een paar Nederlanders—Eric en Ernie—waren een tijd geleden begonnen aan een reis van Nederland door Centraal Azië op weg naar Pakistan en vannacht hadden ze op deze parkeerplaats doorgebracht. Net als elke moderne reiziger houden zij ook een reisverslag op internet bij.
De kokparwedstrijd die door de RTL Travel filmploeg in Zhabagly wordt gefilmd heeft een speciale deelnemer: Chris Zegers. De meeste lokale deelnemers maken gebruik van beschermende tankhelmen en scheenbeschermers terwijll Chris Zegers het in zijn witte T-shirt en spijkerbroek moet doen. Toch worden hij en zijn paard tijdens de wedstrijd niet gespaard.
Petje af voor Chris die zonder veel training aan deze wedstrijd meedoet en daarbij bepaald geen modderfiguur slaat.
“Hé, die man ken ik!”, hoor ik jullie al zeggen. Dat klopt, we hebben vandaag Chris Zegers op bezoek als deel van een filmploeg die een uitzending over Kazachstan voor RTL Travel gaat maken. Chris speelt daarin een partijtje kokpar mee, het lokale polospel met een dode geit. Hier legt hij voor de camera het één en ander uit aan de televisiekijker thuis.
Een geit is best zwaar, zeker als je er galloperend mee over een kokpar veld raast. Chris Zegers krijgt hier instructies hoe hij de geit mee kan nemen door hem onder zijn been tegen het paard aan te klemmen.
Dat het leven van een programmamaker niet altijd over rozen gaat merkt Chris Zegers hier bij de voorbereidingen van een partijtje kokpar waaraan hij zal deelnemen. Kokpar is een polospel waarbij een dode geit naar bepaalde plaatsen op het speelveld gebracht moet worden. De geit wordt voordat het spel begint ritueel geslacht. Hierbij worden gebeden uitgesproken en volgens islamitische traditie dient de geit met zijn kop naar Mekka te liggen.
Deze foto is genomen voor ons guesthouse. De voltallige RTL Travel televisieploeg die de opnamen maakt heeft vannacht in ons guesthouse geslapen. Na de opnamen van de wedstrijd die vanwege het strakke schema van de televisieploeg bij uitzondering in de ochtend zal plaatsvinden zullen we ze naar het vliegveld in Shymkent brengen zodat ze hun reis door Kazachstan kunnen vervolgen.
Niet alleen de organisatie van de wedstrijd vóór het middaguur heeft ons moeite gekost, maar het is nu ook Ramadan, een periode waar normaliter feestelijkheden en sportwedstrijden slechts mondjesmaat worden gehouden. Gelukkig is het ons gelukt een grote ploeg kokparisten bij elkaar te krijgen die samen met Chris aan de wedstrijd een kilometer buiten Zhabagly zullen deelnemen.
Foto’s van Chris Zegers tijdens het kokpar spel in Kazachstan dat wij voor RTL Travel hebben georganiseerd. Klik op elke kleine foto om hem te vergroten.
1 September is traditioneel de eerste schooldag in de landen van de voormalige Sovjet Unie. Het is gebruikelijk dat de kinderen dan in feestkostuum verschijnen en Machabat heeft dat daarom vandaag aan. Nathalie is nog te jong om naar school te gaan maar ze wil wel graag. Daarom heeft ze alvast de roze rugzak van Machabat omgekregen, dan is ze maar vast klaar als ze wel oud genoeg is om naar school te mogen gaan.
Arme geit
Oh, zó houd ik hem vast!
Chris Zegers te paard
In het heetst
