Lammert's Weblog

Na een dag sneeuw is het in Kazachstan vaak weer direct stralend weer. De nog witte bergen en laag hangende wolken geven dan een prachtig beeld van de omgeving. Heel wat anders dan die miezer winters in Nederland.

In Nederland is sneeuw slechts zelden wit. De veelheid van menselijke activiteit en de in het algemeen snel intredende dooi zorgen ervoor dat de witte deken meestal rap overgaat in een vieze smurrie. In Kazachstan met zijn landklimaat en lage bevolkingsdichtheid is dat anders. De sneeuw kan hier lang onaangeroerd blijven liggen, en wanneer het voldoende vriest blijven zelfs de wegen van platgereden sneeuw netjes wit zoals hier op de snelweg van Almaty naar Shymkent in de buurt van Karabulak.

Vandaag hadden we het plan om naar Taraz te gaan om te winkelen. Taraz ligt ongeveer even ver van ons vandaan als Shymkent, maar het ligt oostelijk van de Karataubergen. Deze bergketen houdt veel uit het westen komende neerslag tegen, waardoor de wegen rond Taraz op dit moment sneeuwvrij zijn. Helaas gaat ons plan niet door. Op de verbindingsweg van Zhabagly naar de centrale weg staat een hevige dwarswind waardoor poedersneeuw de weg heeft versperd. De sneeuwranden op de foto zijn in een tijdsbestek van 15 minuten ontstaan. We moeten dus terugkeren en via Tjulkebas naar de centrale weg. Dan zijn we al zo ver naar het westen dat we maar beter naar Shymkent kunnen rijden.

De afgelopen dagen is er veel sneeuw gevallen en in het zonnetje dat vandaag schijnt ziet de wereld er schitterend uit. Ook op het dak van onze sauna is een behoorlijk pak gevallen. Hoe moet dat ook weer volgens de Finse traditie? Na de sauna poedelnaakt door de sneeuw rollen en dan pas de kleren aan? Ik geloof dat ik die traditie vandaag maar even oversla.

In Kazachstan is het gebruik, dat de nieuwe eigenaar van vee zijn eigen leidsel gebruikt om het vee naar huis te brengen. Doet hij dat met het leidsel van de verkoper, dan brengt dat ongeluk. Daarom is er op de veemarkt van Wanovka altijd een kleurige keus aan nieuwe touwen riemen en andere hulpmiddelen om de kersverse eigenaren in hun behoefte te voorzien.

Kazachstan heeft de eerste tien jaar na de onafhankelijkheid van de Sovjet Unie een periode van recessie gekend waarin veel publieke voorzieningen te gronde zijn gegaan. De laatste vijf jaren gaat het met name door de olie weer goed met het land en een deel van de de inkomsten stromen terug naar de bevolking. Met name infrastructuur wordt door de overheid aangepakt. Zo hebben we dit jaar in ons dorp al een nieuwe digitale telefooncentrale gekregen, is de centrale waterleiding op veel plaatsen opgegraven om lekken te dichten waardoor onze waterdruk sinds enkele maanden veel hoger is en heeft men de riolering helemaal geleegd en schoongemaakt waardoor elk huis weer zijn afvalwater via de centrale riolering kwijt kan.

Een ander voorbeeld is de recente bouw van een brug over een riviertje in het Karataugebergte richting een natuurpark en het dorp Abai. Tot voorkort moesten we het riviertje altijd oversteken over een aantal grote buizen die in de stroom waren gelegd, maar de bouw van een nieuwe brug is nu afgerond waardoor het verkeer ook bij sterke regenval op een normale manier de overkant kan bereiken.

Ondanks de regen en zelfs sneeuw wat hoger in de bergen liet aan het eind van de dag de zon zich op deze druilerige juli dag toch nog even zien.

In Nederland maken boeren gebruik van geavanceerde technologie om het gras te maaien en verzamelen. In Kazachstan gaat dat er wat eenvoudiger aan toe. Hier wordt met een T25 tractor met een maaibalk aan de zijkant het gras gemaaid, terwijl een helper achter op de tractor zit. Daar beweegt hij een grote hark op en neer waarmee het gemaaide gras direct in rijen wordt geharkt. Eenvoudig, maar wel heel praktisch.