Lammert's Weblog

In het dorp van Schiermonnikoog op een centraal grasveldje staat een kunststof speelhuisje. Nathalie wilde er graag even binnenkijken. Ze is duidelijk in haar sas in dit huisje dat precies op haar afmetingen is afgestemd.

Het hele huisje dat we op Schiermonnikoog gehuurd hebben heeft vloertegels. Bepaald niet mijn favoriet. Het is koud voor Nathalie om op te spelen en bovendien glad. Dat laatste bleek vandaag wel toen Nathalie uitgleed en met haar hoofd tegen de rand van de deur aankwam. Een huilpartij en een fikse bult waren het gevolg.

Je kunt van Nathalie veel zeggen, maar niet dat ze gebrek heeft aan knuffeldieren. Hier is ze bedolven onder de knuffels die ze in Nederland tot haar beschikking heeft.

Tijdens de voorgaande bezoeken aan Nederland hielp Elmira pake Siep met het voeren van de konijnen. Dat is tegenwoordig niet meer nodig. Nathalie is amper een jaar, maar helpt al volop bij het voeren van de dieren. Het voer wordt netjes met handjes vol in de ruif gedeponeerd. Uiteraard moet het knuffelkonijn ook mee zodat die kan kennismaken met zijn levende broertjes.

Vandaag is het feest, mijn zus Hylkje is jarig. Speciaal voor de verjaardag zijn we gisteren uit Kazachstan gekomen. Niet dat we morgen weer teruggaan overigens hoor, we blijven een maandje zodat Elmira Nederland eindelijk eens van de zonnige kant kan zien.

Nathalie burgert vrij snel in. Tijdens het sjoelen vindt ze het prachtig om in de sjoelbak met de steentjes te spelen. Haar neef Sybren belemmert ze zo wel een beetje de weg.

We hebben in Zhabagly twee kleintjes. Allereerst is er natuurlijk Nathalie, maar er is ook een klein hondje Knopke. Nathalie en Knopke vinden het heerlijk om met elkaar te spelen. Met name op Nathalie’s speelgoedbeer heeft Knopje het nogal eens voorzien.

Dingen in Kazachstan gaan niet altijd zoals gepland. Gisteren zouden we met de auto de nodige lekkernijen uit Shymkent ophalen voor de verjaardag van Nathalie vandaag. Daarom moeten we vandaag eerst weer naar Shymkent voor het inkopen van ondermeer de taart. Zonder taart immers geen verjaardag, zelfs niet in Kazachstan.

Het kinderfeestje dat we ‘s avonds houden is nogal beperkt. Elmira’s zus Gulnara komt rond negen uur in de avond met de kinderen Bigsultan en Machabat. Dat klinkt wat laat voor een Nederlands kinderfeestje, maar in Kazachstan is dat heel gewoon. Onze eenjarige Nathalie gaat zelden vroeger dan half twaalf in de avond naar bed.

De taart blijkt bij Nathalie duidelijk favoriet. Nauwelijks staat ie op tafel of ze heeft met haar hand al een slagroompunt te pakken. Machabat en Bigsultan zitten duidelijk verbaasd te kijken naar onze kleine opdonder.

Nathalie is bijna een jaar oud en bijna niets ontgaat haar. Hier observeert ze pappa terwijl hij een foto van haar en mamma maakt.