Lammert's Weblog

Vandaag gaan we terug naar Lauwersoog. Om uiterlijk 10 uur in de ochtend moeten we ons huisje hebben verlaten zodat alles in gereedheid gebracht kan worden voor de nieuwe bezoekers die vanmiddag zullen arriveren. We nemen daarom de boot van half elf.

Kennelijk zijn we niet de enigen die om dezelfde tijd hun bewoning op het eiland moeten hebben verlaten, gezien de grote groep die op de pier staat te wachten.

In het dorp van Schiermonnikoog op een centraal grasveldje staat een kunststof speelhuisje. Nathalie wilde er graag even binnenkijken. Ze is duidelijk in haar sas in dit huisje dat precies op haar afmetingen is afgestemd.

Het zit Elmira nogal dwars dat vele mensen—ook in commentaar op deze weblog—denken dat ze niet kan fietsen. Al bij haar eerste bezoek in 2002 heeft ze op de fiets door Donkerbroek gesjeesd. Om alle twijfel weg te werken hier een foto van Elmira op de fiets, terwijl Nathalie prinsheerlijk in het zitje voor zit.

Het hele huisje dat we op Schiermonnikoog gehuurd hebben heeft vloertegels. Bepaald niet mijn favoriet. Het is koud voor Nathalie om op te spelen en bovendien glad. Dat laatste bleek vandaag wel toen Nathalie uitgleed en met haar hoofd tegen de rand van de deur aankwam. Een huilpartij en een fikse bult waren het gevolg.

De paarden zijn bijna net zo geintereseerd in ons, als wij in hen. Ze komen bijna allemaal even persoonlijk bij het hek met ons kennismaken wat prachtige plaatjes oplevert.

Elmira heeft een grote voorliefde voor paarden. Met name de grote rassen die in Nederland voorkomen hebben haar speciale interesse. Niet ver van waar ons huisje staat lopen ‘s avonds ook de paarden die overdag de huifkarren over het strand trekken. Hier bekijken Elmira en Nathalie de grote dieren met veel aandacht.

Voor de jonge Nathalie is alles nieuw en interessant. Hier bekijkt ze aandachtig een meeuw. De meeuw is duidelijk mensen gewend en is niet bang voor onze kleine deugniet.

Schiermonnikoog heeft een geschiedenis uit de tweede wereldoorlog. Op een van de hoogste punten in de duinen is een bunker gebouwd die ondermeer door de Duitsers was gepland voor een radarinstallatie om vijandige vliegtuigen vroegtijdig te ontdekken. Door sabotage is die installatie nooit in gebruik genomen.

De bunker is er echter nog steeds, en het is nu een mooi uitkijkpunt om over het eiland, de Noordzee en de Waddenzee uit te kijken. Een geliefde plek voor toeristen en voor ons natuurlijk ook een must om te bekijken. Vanwege het mooie weer was Lauwersoog en het er achter gelegen vasteland zonder problemen zichtbaar. Nathalie vond het prachtig, alleen in de bunker was het te donker voor haar en begon ze te huilen. We zullen nog een paar jaar moeten wachten voor ze het leuk vindt in dergelijke plekken af te dalen. De grotten bij Kubishov in het Karatau gebergte in Kazachstan laten we daarom voorlopig maar even voor wat het is.