Lammert's Weblog

Tijdens de voorgaande bezoeken aan Nederland hielp Elmira pake Siep met het voeren van de konijnen. Dat is tegenwoordig niet meer nodig. Nathalie is amper een jaar, maar helpt al volop bij het voeren van de dieren. Het voer wordt netjes met handjes vol in de ruif gedeponeerd. Uiteraard moet het knuffelkonijn ook mee zodat die kan kennismaken met zijn levende broertjes.

Vandaag is het feest, mijn zus Hylkje is jarig. Speciaal voor de verjaardag zijn we gisteren uit Kazachstan gekomen. Niet dat we morgen weer teruggaan overigens hoor, we blijven een maandje zodat Elmira Nederland eindelijk eens van de zonnige kant kan zien.

Nathalie burgert vrij snel in. Tijdens het sjoelen vindt ze het prachtig om in de sjoelbak met de steentjes te spelen. Haar neef Sybren belemmert ze zo wel een beetje de weg.

We hebben in Zhabagly twee kleintjes. Allereerst is er natuurlijk Nathalie, maar er is ook een klein hondje Knopke. Nathalie en Knopke vinden het heerlijk om met elkaar te spelen. Met name op Nathalie’s speelgoedbeer heeft Knopje het nogal eens voorzien.

In Nederland is er duidelijk onderscheid tussen de typen voertuigen die op verschillende wegtypen voorkomen. In Kazachstan is dat wat anders. Ezelkarren zijn een normale verschijning op de doorgaande wegen en ‘s avonds moet er geregeld geslalomd worden rond de kudden die rond die tijd naar huis worden gedirigeerd. Vandaag kwamen we dicht bij Shymkent op de snelweg echter het ultimum van langzaam verkeer tegen: Een schildpad die onverschrokken de weg overstak.

Een schildpad komt in Nederland alleen voor in dierentuinen en in terraria. In Kazachstan kun je ze echter ook in het wild vinden en gelukkig zijn ze niet zo snel dat het niet lukt om ze op de foto te krijgen.

Dingen in Kazachstan gaan niet altijd zoals gepland. Gisteren zouden we met de auto de nodige lekkernijen uit Shymkent ophalen voor de verjaardag van Nathalie vandaag. Daarom moeten we vandaag eerst weer naar Shymkent voor het inkopen van ondermeer de taart. Zonder taart immers geen verjaardag, zelfs niet in Kazachstan.

Het kinderfeestje dat we ‘s avonds houden is nogal beperkt. Elmira’s zus Gulnara komt rond negen uur in de avond met de kinderen Bigsultan en Machabat. Dat klinkt wat laat voor een Nederlands kinderfeestje, maar in Kazachstan is dat heel gewoon. Onze eenjarige Nathalie gaat zelden vroeger dan half twaalf in de avond naar bed.

De taart blijkt bij Nathalie duidelijk favoriet. Nauwelijks staat ie op tafel of ze heeft met haar hand al een slagroompunt te pakken. Machabat en Bigsultan zitten duidelijk verbaasd te kijken naar onze kleine opdonder.

Kazachstan heeft een lange historie. Trajecten van de zijderoute waarmee kostbare producten vanuit China naar het Westen werden vervoerd liepen langs de zuidrand van het land tegen het bergmassief. Duizenden karavanen moeten in die tijd het huidige Zhabagly zijn gepasseerd dat slechts op 10 kilometer van de Chokpak pas tussen het Karatau en Tien Shan gebergte ligt. Door de rijkdom die in die tijd in het gebied heerste waar ik nu woon zijn er vele gebouwen neergezet waarvan een aantal nog bewaard of gerestaureerd zijn. Eén daarvan is het Aisha-Bibi mausoleum op ongeveer 15 kilometer ten westen van de stad Taraz. Dit gebouw stamt uit de pre-mongoolse tijd en is het mausoleum van een jonge Oeigoerse vrouw die op weg naar haar ware liefde door een ongeluk om het leven kwam. Het mausoleum is recentelijk gerestaureerd waarbij net als origineel alleen gebruik is gemaakt van handgesneden veelvormige bakstenen.

In Kazachstan loopt het vee niet in netjes met prikkeldraad afgebakende weilanden zoals in Nederland. Herders gaan met de kudde op stap en komen ‘s avonds weer thuis. Hier drinkt een gemengde kudde van rundvee en schapen in een riviertje.

Nathalie is bijna een jaar oud en bijna niets ontgaat haar. Hier observeert ze pappa terwijl hij een foto van haar en mamma maakt.