Kent u dat gevoel, een vrachtwagen die rondjes draait in de kelder? Vandaag was dat bij ons het geval. Het is het eind van het bouwseizoen en de contracten met onderaannemers lopen daardoor af. Vlak voor de winter proberen die dan nog een paar centen te verdienen zodat ze voldoende reserves hebben voor de kredietbetalingen van de machines die ze met een lening gekocht hebben. Een laadschop eigenaar bood daarom aan om voor een niet te gek bedrag onze kelder waterpas te maken. De kelder die we een paar jaar geleden uit hebben laten graven liep ongeveer 40 centimeter af naar het westen omdat indertijd de graafmachine vanaf het grasniveau naar beneden tot zijn maximale diepte de kelder uitgegraven had. Van die 40 centimeter hoogteverschil is nu nog zo’n 5 centimeter hoogteverschil over. Dat laatste halen we er wel uit wanneer we de keldervloer gaan storten. Toen de laadschop en vrachtwagen om elkaar heen rondjes draaiden in de kelder werd het Elmira voor het eerst pas echt duidelijk hoe groot die kelder eigenlijk is.
Totaal is er vandaag zeker 100 kuub grond en stenen uit de kelder gehaald die gebruikt is om het terrein tussen ons erg en de weg vlak te maken.
Vandaag heb ik de laatste plaat langs onze erfgrens achter tussen de betonpilaren geplaatst. Op de plek waar de poort en het mandeurtje moeten komen las ik voorlopig een raamwerk met daartussen gaas gespannen. Op die manier blijven we waarschijnlijk redelijk verschoond van de horden mensen, schapen, paarden en koeien die vinden dat de ons terrein elke dag als pad moeten gebruiken als ze naar de centrale straat willen.
Onze bouwput loopt nog ongeveer 40 centimeter af. De bedoeling is hem voor de winter helemaal waterpas te maken zodat de grond in de winter en het begin van het voorjaar kan inklinken. Daarvoor kan schoonvader’s graafmachine mooi ingezet worden. Wanneer de graafmachine rustig op de bodem van de bouwput zijn rondjes draait krijg je pas echt door hoe groot onze kelder straks gaat worden.
Het plaatsen van een hekwerk is relatief eenvoudig werk, zelfs voor één man. Op de betonfundering heb ik twee voeten geplaatst waarop het hekwerk wordt gezet. De voeten kunnen elk middels twee lange bouten op hoogte worden gebracht. Op die manier is het heel eenvoudig om een hekwerk precies waterpas en op de juiste plaats te krijgen. De ankers die voorgegoten zijn in de beton kunnen met een slijptol op lengte worden gemaakt waarna het hekwerk alleen nog maar vastgelast behoeft te worden. Omdat alle betonpilaren waterpas staan en de gaten in de bekisting voor de ankers indertijd tot op de millimeter zijn uitgemeten is het niet noodzakelijk om het hekwerk ook nog eens vertikaal uit te lijnen. Als de ankers precies in het midden van het hekwerk worden vastgelast staat het hekwerk automatisch goed uitgelijnd. Wat aandacht in het voortraject scheelt zo heel wat pas- en meetwerk in de finale fase.
De in elkaar gelaste hekwerken wegen per stuk zo’n zestig kilogram. Dat is een behoorlijk gewicht om vanaf de lasplek te versjouwen naar de omheining waar het vervolgens aan de ankers in de betonpalen moet worden gelast. Daarom heb ik een transportkarretje gemaakt waarop ik eenvoudig één kant van zo’n hekwerk kan leggen. De andere kant kan ik eenvoudig optillen en het geheel duw ik met gemak in mijn eentje naar de plek van bestemming. De beugels van het karretje waarin het frame van een hekwerk precies past zijn met een paar bouten en moeren bevestigd dus wanneer de omheining helemaal klaar is kan ik eenvoudig die beugels verwijderen en iets anders op het chassis bevestigen.
De meeste lassers in Kazachstan maken hekwerken op de grond. Dat is lastig en niet erg comfortabel. Bij het storten van de betonpalen heb ik er voor gezorgd dat alle tussenafstanden tussen de palen ongeveer gelijk zijn waardoor alle hekwerken identiek kunnen worden. Daarom heb ik een mal gelast waarin een hekwerk precies past met steuntjes op de plaatsen waar de dwarsprofielen moeten komen. Die mal is op twee driepoten geplaatst waardoor hij gemakkelijk om zijn as kan draaien waardoor ik zowel de voorkant als de achterkant van een hekwerk gemakkelijk kan lassen. Bijna zonder te hoeven meten en op een gemakkelijke werkhoogte kan ik zo de benodigde 71 hekwerkplaten klaarmaken.
Een veertig voets container is een ideale opbergplek voor bouwmaterialen en gereedschap. Al ons ijzer, bekistingplaten en gereedschappen ligt nu onder dak. Zelfs de bijna 12 meter lange betonijzerstaven passen in de container. Op die manier is alles overzichtelijk en diefstalbestendig opgeborgen. De container oogt niet echt Kazachs van binnen. Aan de linkerwand heb ik rekjes en haken gelast voor onder andere alle verlengsnoeren en onze ladder en aan de rechterkant zijn op drie plekken stopcontacten bevestigd. Aan het plafond hangen twee TL bakken wat ideaal is om ‘s avonds de spullen weer op te ruimen.
Nou niet zozeer de palen zelf—die zijn bijna volmaakt vierkant—maar na bijna een jaar met horten en stoten betonstorten hebben we eindelijk de bijna zeventig kuub beton erin van de kwart kilometer omheining rond ons bouwterrein. De bouwvakkersploeg is terug naar huis waardoor ik nu de tijd heb om mij te concentreren op het ijzerwerk dat de lege ruimtes tussen de betonpalen moet opvullen.
