Lammert's Weblog

En zo ziet het er nu in de kelder uit. De bekistingsplaten liggen op hoogte en ze zijn geschoord met een twintigtal schoren. Dat moet voldoende zijn om het gewicht van het beton dat erop gestort wordt te houden. Voor de zekerheid worden de relatief dunne schoren nog wel op vloerniveau met elkaar verbonden om te voorkomen dat ze door het trillen van de trilnaald onbedoeld aan de wandel gaan.

Vandaag ben ik in mijn eentje begonnen met een klus waar de Kazachse bouwvakkers minimaal drie tot vier mensen voor nodig dachten te hebben: het plaatsen van de bekisting voor het plafond van onze kelder. Ik heb geen idee hoe ze dachten die bekisting te moeten plaatsen, maar waarschijnlijk was het idee dat een paar mensen met gekromde ruggen onder de bekistingplaten zouden moeten staan om de platen op te tillen, terwijl anderen dan snel de platen zouden moeten schoren om niet weer naar beneden te vallen.

In mijn eentje pak ik het iets slimmer aan. Ik heb schragen in de kelder geplaatst waarop ik de bekistingsplaten kan leggen. Er is voldoende ruimte om de platen van onderen aan elkaar te bouten en vervolgens met mijn schroefschoren omhoog te vijzelen naar de gewenste hoogte. Om dat volledig waterpas te krijgen kun je beter in je eentje zijn dan met zijn vieren.

De kelderbak is goeddeels klaar. De bekistingsplaten zijn verwijderd en in de muren zijn sleuven gefreesd waar de elektriciteitsdraden voor de verlichting en stopcontacten moeten komen. Wat beschadigingen in de hoeken die ontstaan zijn bij het verwijderen van de bekisting worden de komende dagen bijgewerkt en dan kan het deksel erop. Dat deksel wordt direct de vloer van de opslagruimte die boven de kelder komt. Eén van de bekistingsplaten hebben we maar in de kelder laten staan, want die is binnenkort weer nodig voor het plafond. Alle gruis en rommel is wel opgeruimd, waardoor de kelder nu een wat vriendelijker aanblik heeft.

In de wand aan de overkant een centimeter of tien boven de vloer is één van de twee ventilatiekanalen te zien. Daarmee hopen we te voorkomen dat er al te veel muffe luchtjes in de kelder blijven hangen.

We hebben nog een heel aantal kuubs hout liggen die moeten worden verzaagd tot balken en latten voor het dak van onze serre en garage. Eind vorig jaar heb ik een aantal planken verzaagd met een handcirkelzaag, maar de continue belasting van het zagen door 5 centimeter dikke 6 meter lange planken was te veel voor dit beestje. De motor ging letterlijk in rook op. Afgelopen winter heb ik in Nederland via Marktplaats een cirkelzaagas aangeschaft om zelf een zaagtafel te maken. Een motor van 3 kW hebben we een maandje geleden gekocht en een tweedehands V-snaar poelie van een combine is een paar weken geleden op de onderdelenmarkt ook van eigenaar veranderd. Het asgat van de poelie was echter kleiner dan de as van de motor, vandaar dat we vandaag naar de draaier geweest zijn.

Op de motor zit nu de poelie. Samen met de cirkelzaagas komt die te hangen onder de constructietafel die ik normaal gebruik om ijzerwerk in elkaar te zetten. Erop komt één van onze bekistingsplaten. Die zijn glad afgewerkt met een toplaag waardoor de te zagen producten er gemakkelijk over glijden.

De motor is 3 kW, het grootste wat we konden vinden voor een éénfase 220 Volt aansluiting. Weliswaar hebben we op onze bouwplaats krachtstroom, maar om de zaagtafel universeel te kunnen gebruiken heb ik in dit geval liever een 220 Volt versie. De motor stond al drie jaar in de winkel waar we hem kochten en had onderhand wat schade opgelopen waarbij het dekseltje van de elektrische aansluiting kapot was gegaan. Dat leverde ons bij het kopen weer wat extra korting op.

De elektromotor komt uit China, en dat blijkt ook uit het typeplaatje. Met wat kennis van elektromotoren valt echter op te maken dat het motor model YL100-L1-2 betreft met een vermogen van 3 kW en een bouwjaar van 2009. Het nominale toerental is 2800 rpm bij een netfrequentie van 50 Hz en een netspanning van 220 Volt. De opgenomen stroom is 16,8 Ampere.

De motor heeft isolatieklasse B, dichtheid IP44, heeft een start condensator van 300μF en een run condensator van 60μF.

De onderste twee schema’s geven de mogelijke manieren van aansluiten aan. De te gebruiken aansluiting hangt af van de gewenste draairichting. Dit was het enige moment dat ik hulp nodig had van Google Translate. Het tweede teken bij elk van de schema’s betekent namelijk draai. Dan is het niet moeilijk voor te stellen dat het eerste teken dan linksom/rechtsom of met de zon mee/tegen de zon in betekent. De preciese betekenis van die eerste tekens heb ik niet achterhaald, ik test in de praktijk wel uit welke draairiching voor mijn zaag het handigst is.

Elmira vond toen ik de staanders van de serre constructie plaatste dat die nogal kort waren. Nu de liggers ook gemonteerd zijn denkt ze daar heel anders over. Dat worden joekels van ramen die we moeten gaan plaatsen. Daarmee krijgen we in ieder geval veel licht naar binnen.

De zijliggers zijn de zwaarste liggers van de serre constructie. De overspanning is bijna vier meter en dan weegt een met steenwol gevulde koker van 16 x 12 centimeter er aardig in. Aan één kant gebruik ik weer de beproefde pseudo-lijmklem schuifconstructie om de balken stapsgewijs omhoog te brengen. Maar aan de muurzijde kan dat niet. Daarom heb ik daarvoor een katrol geplaatst waarmee ik dat eind op kan hijsen. Een provisorisch kikkertje gelast op de voormalige gasbuis staander wordt gebruikt om het touw mee vast te zetten.

De staanders voor de gasbuis zijn indertijd precies op de hoeken van het huis geplaatst. Die zitten nu in de weg. Een tijdelijke staander is geplaatst om de gasbuis de komende dagen te dragen tot een nieuwe staander aan de serre constructie is gelast. De oude staander is weggeslepen omdat die precies op de plek zat waar de ligger van de serre constructie moet komen. Het is altijd gemakkelijk wanneer je nog wat oud ijzer hebt liggen. In dit geval is de tijdelijke staander gemaakt van een stuk dikwandig verwarmingsbuis dat we uit onze bouwval hebben gesloopt.

Van te voren heb ik op de plek waar de balk aan de muur moet komen gisteren al een draagconstructie van hoekijzer geplaatst. Het precies uitmeten en plaatsen van een paar kilo hoekijzer gaat veel gemakkelijker dan van een 90 kilo zware balk die op een stuk betonijzer en aan een touw balanceert. Met een lijmtang trek ik de balk de laatste centimeters in de draagconstructie zodat die daar vast gelast kan worden.

Dat past als Piet in Griet…

Gelast met basische elektroden. Niet een heel erg mooi vlak resultaat al zeg ik het zelf, maar er kan een olifant aan hangen. En het zit aan de binnenzijde waar dit nog wordt weggewerkt dus uiteindelijk zie je er niets meer van.

Na een dagje positioneren en lassen liggen de twee front liggers van de serre op hun plaats. Als je zo naar de foto kijkt is het wel verbazend hoeveel klimmateriaal ik in mijn eentje in gebruik heb. Maar een trap of ladder bij elke werkplek is veel gemakkelijker dan steeds met een ladder heen en weer sjouwen.

De verticale staanders van de serre staan nu een aantal dagen in de beton, dus dat is inmiddels voldoende uitgehard om de liggers te plaatsen zonder gevaar dat de staanders nog gaan verschuiven. De zwaarste liggers zijn zo’n 90 kilo en dat is best veel om in je eentje bovenop de staanders te leggen. Hulp van Kazachen is geen optie. In nauwkeurig plaatsen van zware dingen blinken ze niet echt uit. Maar hulp is ook niet nodig wanneer je een beetje slim bent aangelegd.

Zelf maak ik veel gebruik van lijmklemmen. Dat zijn op zich eenvoudige instrumenten waarbij één arm langs een glijder op en neer kan bewegen. Zodra er kracht op de glijder komt klemt die zich vast. Een dergelijke constructie is ook eenvoudig te maken met wat stukken betonijzer die bijna passend rond de staanders gelast zijn. Onbelast is zo’n constructie gemakkelijk op en neer te bewegen. Wanneer de balk erop ligt klemt hij zich echter vast waardoor de positie gefixeerd is. Door nu om de beurt de ligger links en rechts in stapjes van 10 centimeter omhoog te duwen is het minuten werk om de zware last naar zijn positie boven op de staanders te krijgen.

Let op het gele spul waarmee de koker is gevuld. Alle restjes steenwol zijn in de balken gestopt om ze beter isolerend en geluidswerend te maken. Zo hoef je ook niet na te denken waar je met al die afgeknipte steenwol vlokken heen moet.