Lammert's Weblog

Eén van de vogelsoorten die zowel in Nederland als in Kazachstan voorkomt is de fazant. Vooral ‘s winters zijn ze relatief gemakkelijk te spotten op de lage berghellingen. Gelukkig voor dit exemplaar schiet Elmira het liefst op vogels met een fotocamera en niet met een jachtgeweer zoals zoveel andere lokalen plegen te doen.

Het mooie van de plek waar wij wonen is dat je nooit ver weg hoeft om op wintersport te gaan. Vooral het roetsjen op de sneeuwhellingen naar beneden is een geliefde bezigheid.

Het heeft de afgelopen dag hard gewaaid, en als gevolg daarvan is het dak van de school gewaaid. Dat is niet zo mooi, want dat dak zit er nog maar amper een jaar nieuw op. Doordat de dakplaten de elektriciteitsleidingen hebben geraakt zit het dorp nu ook zonder stroom. Hopelijk wordt de reparatie snel uitgevoerd zodat Nathalie en Isabel weer naar school kunnen.

Het is winter en de dames hebben volop pret.

Wat is erger dan geen onderhoud aan een auto? Dat is onderhoud bij een Kazachstaanse garage. Daar hebben ze een tijdje geleden een pakking van de versnellingsbak vernieuwd. Dat is goed gegaan, maar ze hebben vergeten daarna weer olie in de versnellingsbak te gieten. Nu heeft een Russische versnellingsbak het voordeel boven een Europeese dat de onderdelen vrij lang zonder olie kunnen en eerst met lawaai aangeven dat er was mis is, in plaats van dat er iets breekt en je langs de kant van de weg staat.

Dit was echter wel de druppel en vanaf nu komt onze Lada nooit meer in een lokale garage. Tot het moment dat de smeerkelder klaar is heb ik deze oprijbrug van waaraf ik de meeste onderhoudswerkzaamheden kan doen. Het lassen koste een paar dagen maar dat is het werk meer dan waard. De middensegmenten tussen de voor en achterwielen kunnen worden uitgenomen waardoor er vrij toegang is tot de onderkant van de auto.

Ik heb eerst maar eens de olie in de versnellingsbak weer aangevuld. Komende winter staat de auto in de garage. Als het volgend voorjaar weer mooi weer wordt kan ik aan de revisiebeurt van de versnellingsbak beginnen.

Het duurt niet lang meer of de kinderen zullen elk op hun eigen kamer slapen. Eén van de voorwaarden daarvoor is dat ze elk hun eigen bed hebben dat weer een paar jaar mee kan. Op de bedden die hier in Kazachstan te koop zijn zijn we onderhand wel uitgekeken. Ze zijn in het algemeen veel te kort, 180 of 190 centimeter en na maximaal een half jaar is er wel iets dat verbuigt, doorzakt of breekt. Ik heb al heel wat reparaties aan bedden hier uitgevoerd en ken de zwakke punten. Vandaar dat ik voor de kinderen zelf een bed ontworpen en gebouwd heb. Niet lang geleden bestond dit bed nog uit een hoopje kokerprofielen, een rol staaldraad en een handvol bouten.

Samen met Nathalie en Isabel heb ik op internet rondgesurft naar interessante bedden. De keuze is uiteindelijk op een hoogslaper uitgekomen. De hoogslaper zoals ik die gebouwd heb is universeel te verbouwen tot een halfhoog slaper waarboven een bedtent kan, een hoogslaper met daaronder een bureau, of een stapelbed met op twee niveaus een matras. Voorlopig is het bed uitgevoerd als stapelbed vanwege de beperkte ruimte. Maar alle onderdelen zijn al aanwezig om dit ene stapelbed straks te splitsen in twee volwaardige hoogslapers.

Nathalie en Isabel zijn maar wat blij met dit nieuwe meubelstuk. Gelukkig is er geen ruzie ontstaan over wie er boven mag slapen. Isabel slaapt het liefst beneden zodat ze indien nodig nog snel bij mamma in bed kan kruipen, terwijl de wat oudere Nathalie de privacy van de bovenverdieping prefereert.

Kent u dat gevoel, een vrachtwagen die rondjes draait in de kelder? Vandaag was dat bij ons het geval. Het is het eind van het bouwseizoen en de contracten met onderaannemers lopen daardoor af. Vlak voor de winter proberen die dan nog een paar centen te verdienen zodat ze voldoende reserves hebben voor de kredietbetalingen van de machines die ze met een lening gekocht hebben. Een laadschop eigenaar bood daarom aan om voor een niet te gek bedrag onze kelder waterpas te maken. De kelder die we een paar jaar geleden uit hebben laten graven liep ongeveer 40 centimeter af naar het westen omdat indertijd de graafmachine vanaf het grasniveau naar beneden tot zijn maximale diepte de kelder uitgegraven had. Van die 40 centimeter hoogteverschil is nu nog zo’n 5 centimeter hoogteverschil over. Dat laatste halen we er wel uit wanneer we de keldervloer gaan storten. Toen de laadschop en vrachtwagen om elkaar heen rondjes draaiden in de kelder werd het Elmira voor het eerst pas echt duidelijk hoe groot die kelder eigenlijk is.

Totaal is er vandaag zeker 100 kuub grond en stenen uit de kelder gehaald die gebruikt is om het terrein tussen ons erg en de weg vlak te maken.

De komende dagen wordt mild weer verwacht zonder nachtvorst. Dat is het ideale moment om de betonvloer te storten voor onze sauna en opslag. Het beton heeft dan de hele winter de tijd om uit te harden tot we volgend jaar met de bouw verder gaan. Een deel onder de opslag is onze kelder waarvan we de wanden al eerder gestort hebben. Het raamwerk van de opening in de vloer naar de kelder heb ik op maat gelast en het frame van het kelderluik zit er al met scharnieren aan vast. De standaard bekistingsplaten van 60 x 40 centimeter passen er precies in.

Het hurktoilet wordt in de beton meegestort zodat dat goed verankerd is. Ook de drie putjes in de sauna worden meegestort.