Lammert's Weblog

Het is al bijna donker, maar het is toch gelukt de elektriciteitspaal op ons bouwterrein te plaatsen. Vanwege een scheur in het beton hebben we de onderste twee meter van de betonnen paal afgekapt. Ondanks dat steekt er nog altijd een dikke zes meter boven de grond uit. Pake kijkt belangstellend toe hoe die Kazachen dit klusje uitvoeren.

De stroom wordt in Kazachstan boven de grond getransporteerd. Om ons aansluitpunt voor bouwstroom te kunnen monteren hebben we daarom een elektriciteitspaal op ons bouwterrein nodig. Op het terrein van de voormalige kippenslachterij zijn nog enkele betonnen elektriciteitspalen over die hiervoor gebruikt kunnen worden. We hebben er één gekocht en vanavond heeft de kraanmachinist tijd om hem te plaatsen. Hier wordt de kraan op de wagen achter onze ZIL vrachtwagen getild zodat wij hem kunnen vervoeren naar het dorp een paar kilometer verderop.

Het is nog vroeg in de ochtend als pappa, pake en beppe aankomen in Zhabagly. Nathalie en Isabel zijn duidelijk nog deels in dromenland. Pake kan zijn vreugde echter niet op met deze twee kleinkinderen van hem.

2007 is duidelijk een jaar van bouwactiviteit. Wij zijn bezig met de eerste fase van de bouw van ons nieuwe huis, Elmira’s vader bouwt een veterinaire apotheek en inseminatiecentrum in het dorp en ook de boerderij in de bergen wordt onder handen genomen. Met het nieuwe groene dak, de bakstenen muren en de nieuwe ramen is er weinig meer dat herinnert aan het huisje waar ik Elmira voor het eerst heb ontmoet. Maar die herinneringen zijn onvergetelijk, dus dat geeft niet.

Nathalie is een echt dametje. Met haar giraffen handtasje zit ze hier op een steen in de schaduw voor ons huis.

Als er iets is dat Nathalie niet van haar vader geërfd heeft dan is het de liefde voor katten. Nou moet ik toegeven, bij mij is dat grotendeels veroorzaakt voor mijn allergie voor deze harige snorrende beesten, maar toch.

Het leuke van pappa’s computer met DVD speler is dat je er ook tekenfilms mee kunt kijken. Met de koptelefoon op heeft bovendien niemand hinder van het geluid en kan mamma mooi Isabel zachtjes in slaap wiegen. De koptelefoon is nog wel wat groot, vandaar dat een kleine handdoek eronder uitkomst moet brengen zodat hij niet afzakt.

Eén van onze hobbies—noem het een vreemde—is het fotograferen van ongelukken op de Kazachstaanse wegen. Met name vrachtwagens liggen nog al eens in minder gemakkelijke posities naast de weg. Vanmorgen was het de beurt aan een vrachtwagen gevuld met radiatoren. Die zijn bij de plus 35 die het op dit moment bij ons is niet echt nodig en de chauffeur had beter thuis kunnen blijven. Dat deed hij echter niet en de lading ging op de helling van de steile Mashat pas schuiven. Het gevolg een gekantelde aanhanger en veel onnodig staal op de weg.