Lammert's Weblog

Na een dagje positioneren en lassen liggen de twee front liggers van de serre op hun plaats. Als je zo naar de foto kijkt is het wel verbazend hoeveel klimmateriaal ik in mijn eentje in gebruik heb. Maar een trap of ladder bij elke werkplek is veel gemakkelijker dan steeds met een ladder heen en weer sjouwen.

De verticale staanders van de serre staan nu een aantal dagen in de beton, dus dat is inmiddels voldoende uitgehard om de liggers te plaatsen zonder gevaar dat de staanders nog gaan verschuiven. De zwaarste liggers zijn zo’n 90 kilo en dat is best veel om in je eentje bovenop de staanders te leggen. Hulp van Kazachen is geen optie. In nauwkeurig plaatsen van zware dingen blinken ze niet echt uit. Maar hulp is ook niet nodig wanneer je een beetje slim bent aangelegd.

Zelf maak ik veel gebruik van lijmklemmen. Dat zijn op zich eenvoudige instrumenten waarbij één arm langs een glijder op en neer kan bewegen. Zodra er kracht op de glijder komt klemt die zich vast. Een dergelijke constructie is ook eenvoudig te maken met wat stukken betonijzer die bijna passend rond de staanders gelast zijn. Onbelast is zo’n constructie gemakkelijk op en neer te bewegen. Wanneer de balk erop ligt klemt hij zich echter vast waardoor de positie gefixeerd is. Door nu om de beurt de ligger links en rechts in stapjes van 10 centimeter omhoog te duwen is het minuten werk om de zware last naar zijn positie boven op de staanders te krijgen.

Let op het gele spul waarmee de koker is gevuld. Alle restjes steenwol zijn in de balken gestopt om ze beter isolerend en geluidswerend te maken. Zo hoef je ook niet na te denken waar je met al die afgeknipte steenwol vlokken heen moet.

…twee stappen achteruit.

Een paar muren in ons huis moeten nog gestucadoord worden. Het gaat om de wanden in de hal en in de nieuwe WC die we op de begane grond hebben gebouwd en het trapgat. Het trapgat kan alleen goed gestuct worden wanneer we de bestaande trap verwijderen. Dat moment hebben we zo lang mogelijk uitgesteld om alle zware bouwmaterialen naar de bovenverdieping te kunnen krijgen. Nu die verdieping grotendeels klaar is kan de oude trap eruit. Dat biedt ook de mogelijkheid om onze zwevende vloer met vloerverwarming op de benedenverdieping te storten.

Vandaag zouden twee mensen beginnen met het plaatsen van de stucadoorprofielen. De gebruikelijke methode hier in Kazachstan is om te beginnen in een hoek met tegen de muur smijten van specie tot een ongeveer vlak geheel ontstaat, maar wij verkiezen een werkwijze waarbij we eerst profielen precies waterpas en in lijn op de muur plaatsen en die gebruiken om de stuclaag af te reien. Wel wat meer werk, maar het resultaat is ook behoorlijk wat beter.

Eén van de personen is een specialist uit Oezbekistan die speciaal voor dit project is overgekomen. Aangeraden door de andere bouwvakker omdat hij zo goed is.

Snel werken is inderdaad geen probleem. In enkele uren is de eerste muur voorzien van de benodigde profielen. Maar ja, ik zou geen Nederlander zijn als ik vervolgens niet een rei en waterpas zou pakken om te controleren of de profielen wel netjes op de muur staan. Nou, eerlijk gezegd waren een rei en waterpas niet nodig. De profielen zagen er uit als het IJsselmeer bij windkracht vijf. De grootste afwijking die ik constateerde zat rond de centimeter. In mijn beste Russisch vroeg ik dan ook of ze met deze muur klaar waren.

Een wat vreemde blik kwam van de Oezbeekse specialist. “Natuurlijk is het klaar”, moet hij gedacht hebben, waar heeft die Nederlander het toch over. De andere bouwvakker kwam kijken en plaatste ook een rei langs de stucprofielen. Eén voor één pakte hij de kromme profielen uit de nog natte specie en legde ze op de grond. Vervolgens ging hij met de rei naar de tweede muur waar profielen op waren gezet. Ook die profielen lagen in een mum van tijd op de grond. In minder dan vijf minuten was een ochtend werken teniet gedaan.

Na de lunchpauze kwam de specialist niet meer opdagen, waarschijnlijk vanwege gebrek aan erkenning van zijn deskundigheid en kwaliteit door die domme Nederlander.

De specie waarmee de profielen op de muur waren gezet is ‘s middags weer van de muur gehaald en we zijn weer net zo ver als we waren.

Kortom, twee stappen vooruit, twee achteruit.

Onze kelder komt onder de aanstaande opslag. De kelder zelf heeft echter een kleiner oppervlak dan de opslag en een deel van de vloer van de opslag komt daarom niet boven de kelder te hangen maar wordt direct op de bodem gestort. Vandaag is dat stuk bodem gevlakt en aangetrild.

In het funderingsvak bovenin de foto komt onze garage. In het midden is reeds begonnen met het uitgraven van het gat voor de smeerkelder. Want na een aantal ervaringen met uitbesteed auto onderhoud hier in Kazachstan zijn we er onderhand wel van overtuigd dat wat we zelf kunnen doen, beter ook zelf moeten doen.

Voor het aantrillen gebruiken we niet een dure trilplaat, maar een iets eenvoudiger stuk beton dat wordt aangedreven door menskracht. Elmira geeft hier een demonstratie hoe dat werkt. Let wel, dat brok beton weegt wel bijna 50 kilo, dus Elmira heeft aardig wat spierkracht.

Wie de weblog al wat langer volgt zal weten dat we op elke verdieping in ons huis een inbouwtoilet krijgen en op de bovenverdieping ook nog een bidet. Deze foto van een hurktoilet doet daarom misschien wat vreemd aan. Maar de lezers die echt lang meegaan weten dat een Kazach bij voorkeur niet in een huis schijt. Om aan die wenst tegemoet te komen plaatsen we naast de sauna een hurktoilet. Maar niet zo’n stinkend gat in de grond, maar in plaats daarvan een hurktoilet dat op de riolering is aangesloten en dat je na elk gebruik kunt doorspoelen.

En natuurlijk is dit toilet ook voor onszelf handig als we in de tuin zijn en geen zin hebben om voor onze behoefte helemaal het huis in te gaan.

De tweede laag bekisting is aangebracht en de keldermuur is nu volledig gestort. Nu hoeft alleen het plafond er nog op, dat tegelijkertijd ook dienst doet als vloer van onze opslag. In het funderingsvak verderop komt de sauna. Het wapeningsnet ligt daar al in zodat we snel met storten van de vloer kunnen beginnen.

Vandaag is een heugelijke dag, vooral voor de kinderen. De wensen van toeristen veranderen en waar men vroeger al lang blij was met een schoon toilet en sinds een jaartje de vraag naar gratis WiFi ingevuld is komt nu steeds vaker de vraag of we ook fietsen verhuren en of er een zwembad is. Die fietsen laten nog even op zich wachten, maar sinds vandaag is het zwembad een feit. Het is een uitklapbaar geval van 3,6 meter in diameter dat buiten het seizoen op zolder weggeborgen kan worden. Wel op een muisveilige plek want ik moet er niet aan denken wat er gebeurt wanneer een kolonie muizen zich een gang gaat graven door het opgeslagen waterdichte doek. Ik denk dat dan het standaard reparatiesetje ietwat te klein bemeten is.

En te zien aan de rij belangstellenden rond het zwembad zijn niet alleen de toeristen geinteresseerd in het bad. Voor Nathalie en Isabel is het een mooie gelegenheid om onder leiding van pappa en mamma hun zwemkunsten wat op te krikken. Want reguliere zwemles kennen ze hier niet in Kazachstan.

De ventilatie van de kelder gaat door twee buizen aan weerszijden waarvan eentje bijna op vloerniveau zit, en de andere op plafondniveau. Op de buis die op de vloer uitkomt is een schuin stuk gezet waardoor het ventilatiekanaal midden in de nog te metselen muur verder gaat. Er is een stuk uit de bestaande fundering gehakt om er voor te zorgen dat na het storten van het kelderplafond er geen enkel stuk buis meer vrij ligt.

Het hakken van dit stuk uit de fundering had overigens nog aardig wat voeten in de aarde. De fundering is nu zo’n jaar geleden gestort en de gebroken stenen, voldoende cement, de juiste water-cement verhouding en de trilnaald hebben hun sporen nagelaten. Dit beton heeft een langere levensduur dan standaard Kazachstaans beton.

Het is noodzakelijk om het ventilatiekanaal in de muur omhoog te brengen vanwege de sneeuw. In dit deel van het dorp kan de sneeuw door de trekwinden vanuit Siberië door de Chokpak pas ‘s winters zo’n twee meter hoog liggen. De openingen van de ventilatiekanalen moeten boven dit niveau om te voorkomen dat sneeuw en smeltwater de kelder insijpelt. We laten de ventilatieopeningen daarom vlak onder het dak uitkomen.