22 Apr 2006

Naar Krasne Gorky

Categorie: Foto's rond Jabagly — lammert @ 17:43

Wie denkt dat de Keukenhof het ultieme is op het gebied van tulpen heeft het mis. Wat in de Keukenhof door vele tuinders elke jaar keurig wordt geregiseerd weet de natuur in Kazachstan volledig in eigen beheer te doen. De oorsprong van de tulp ligt niet—zoals velen denken—in Turkije, maar op de hellingen van Kazachstan. Totaal zijn er meer dan 30 inheemse tulpensoorten, waarvan er 6 soorten voorkomen rond Zhabagly. Greig’s Tulp bevindt zich voornamelijk op glooiende groene hellingen. Eén van de mooiste voorbeelden daarvan is Krasne Gorky—rode berg in het Russisch—ongeveer 25 minuten rijden van Zhabagly. Vorig jaar zijn we door het bijna continu slechte voorjaarsweer daar niet naar toe geweest, maar vanmiddag hebben we onszelf op een uitje getrakteerd en zijn we met de auto naar Krasne Gorky gereden.

De tulpenweelde is al vanaf meer dan twee kilometer afstand zichtbaar. De zuidhellingen en de toppen zijn rood gekleurd in een verder groen landschap. Hier blijkt wel duidelijk dat de natuur een heel ander idee heeft van compositie dan de tuinders in de keukenhof. Soorten worden in de natuur gerangschikt op basis van bodemgesteldheid en klimaat, en niet op basis van leuk bij elkaar passende kleurtjes. Op de achtergrond op de foto ligt het Karatau gebergte.

Wie Krasne Gorky wil bezoeken moet snel zijn, over ongeveer twee weken zijn alle tulpen daar uitgebloeid. Maar tot en met juni staan andere tulpensoorten hoger op de hellingen in bloei.

Foto van Greig's tulpen op Krasne Gorky

21 Apr 2007

Roos tussen de tulpen

Categorie: Foto's van Isabel — lammert @ 13:49

Al die rode tulpen op Krasne Gorky kan Isabel nog niet zoveel schelen. Ze slaapt lekker als Doornroosje in de buitenlucht met die heerlijke geuren om haar heen.

Roos tussen de tulpen

Televisie interview tussen de tulpen

Categorie: Dagelijkse leven — lammert @ 12:56

Tulpen schijnen een magische aantrekkingskracht te hebben op de televisiemakers in Kazachstan. In het verleden zijn wij al eens vaker tussen de tulpen geïnterviewd door één van de televisiekanalen en vandaag liepen we weer per ongeluk een televisieploeg tegen het lijf.

Samen met Jeff—een Brit uit Shymkent die daar werkt in de olieindustrie—hadden we vandaag afgesproken om naar Krasne Gorky te gaan, één van de mooiste oorspronkelijke tulpenvelden in zuidelijk Kazachstan. Helaas bleek een televisieploeg uit Almaty daar ook aangeland te zijn om een uitzending over die elk jaar vanzelf weer opkomende rode wonders te maken. Die twee buitenlanders waren natuurlijk meer dan welkom en we werden daarom direct geïnterviewd over wat wij vonden over hoe de Kazachstaanse bevolking en overheid omging met de wilde natuur. Na wat opmerkingen voor de camera over natuurbescherming en verantwoordelijk omgaan met wat er aan natuur is wisten wij ons los te rukken uit hun greep voor de geplande wandeling.

Televisie interview tussen de tulpen

22 May 2006

Door de rode poort

Categorie: Dagelijkse leven — lammert @ 21:29

Elmira zegt altijd dat ik geen auto nodig heb maar een bulldozer. Daar zit wel een kern van waarheid in. In Nederland was ik in het weekend vaak met mijn auto op pad om nieuwe wegen en bestemmingen te ontdekken, in Kazachstan is dat niet anders. Het enige verschil is de gesteldheid van de wegen. Zodra je van de centrale wegen afgaat is een bulldozer inderdaad vaak gemakkelijker dan een reguliere auto.

Ik heb de beschikking over enkele topografische kaarten van het gebied waar ik woon. Weliswaar zijn de meesten vrij oud—voor het laatst bijgewerkt in de jaren tachtig in de communistische tijd—maar in dit deel van de wereld gaan veranderingen niet zo snel, dus geven ze in het algemeen nog een aardig beeld van de werkelijkheid. Alleen de situatie rond grote steden zoals Shymkent is in de afgelopen twintig jaar ingrijpend veranderd.

Al een tijdje intrigeerde mij een zandweggetje dat was ingetekend door het Karataugebergte ten noorden van Zhabagly. Dit zandpad zou volgens de kaart het gebergte van west naar oost doorkruisen en halverwege de pas Krasne Varota passeren. Voor de mensen die geen Russisch kennen, Krasne Varota betekent Rode Poort.

Het is niet gebruikelijk in Kazachstan dat passen een naam hebben die op een topografische kaart wordt vermeld. Zeker niet wanneer het een pas in een onbelangrijk zandpad betreft. Voldoende aanleiding dus om met de auto vandaag het zandpad af te rijden om te kijken waar deze speciale naam vandaan zou kunnen komen.

Met Elmira en Nathalie achterin zijn we met zijn drieën vandaag het zandpad afgereden. Het eerste stuk van de weg bleek wonderwel vlak. Veel bandensporen wat een teken is van veelvuldig gebruik. Na ongeveer een minuut of twintig rustig rijden en om ons heen fotograferen bereikten we het punt waar het pad steiler omhoog ging. Bovenaan werd al vrij snel duidelijk waarom deze plek de rode poort genoemd wordt. In de top was de weg zo’n vijf meter diep uitgehakt in het rode gesteente, met twee rode wanden langs het pad tot gevolg. Achter de poort daalde het pad scherp naar het dal van de Kulan rivier en vervolgde zichtbaar verder de weg door de Karatau.

De rode poort pas in het Karatau gebergte

We besloten het pad verder te vervolgen. Volgens de kaart zou het mogelijk moeten zijn door te rijden over het pad tot aan de oostzijde van het Karataugebergte. Een ritje van zo’n dertig kilometer. De Kulan rivier bleek geen groot obstakel. Het riviertje heeft ongetwijfeld zijn begin niet ver van de rode poort pas, want er stond nauwelijks 10 centimeter water, een peuleschil voor onze verhoogde Lada.

Het pad werd allengs slechter en minder bereden. Een terreinwagen was misschien beter in zijn element geweest dan onze sedan, want op sommige stukken schuurde vooral onze naar achter overstekende bagageruimte af en toe over de stenige bodem. Ook de achteras kreeg af en toe een tikje mee, maar die is gelukkig volgens Russische traditie lomp en zwaar uitgevoerd en kan een stootje hebben. En reserveonderdelen zijn hier niet zo duur dat het een dure opgave is om af en toe een paar delen van de ophanging te vervangen.

Na een uurtje tuffen, slalommen en af en toe beekjes oversteken bereikten we de oostkant van de Karatau. In de late avondzon hadden we een schitterend uitzicht over het vlakke land erachter. In de verte konden we een dorpje ontwaren dat volgens de kaart Chokpak moest zijn. Het dorpje bleek toen we dichterbij kwamen volledig uitgestorven. Let wel, dit dorp moet niet verward worden met het Chokpak vogelringstation dat in de Chokpak pas zo’n 15 kilometer zuidelijker ligt.

Het verlaten dorp Chokpak in Kazachstan

Over de langzaam beter wordende zandweg reden we terug naar de centrale weg van Almaty naar Shymkent. Vlak voor donker waren we uiteindelijk thuis.

We kunnen nu weer een route toevoegen aan de interessante routes die we voor onze gasten hebben wanneer ze een keer een dagje met eigen vervoer op stap willen. Voor een luxe wagen als onze Lada is de route geen aanrader. Zonder veel stuurmanskunst is het geen weg waar je zonder problemen overheen komt voornamelijk vanwege de vele korte steile hellingen en stenen, maar voor mensen met een terreinwagen is het een prima traject.

22 Apr 2006

Tussen de tulpen

Categorie: Foto's van Nathalie — lammert @ 17:50

Nathalie heeft zowel Kazachs als Nederlands bloed dus met de liefde voor de tulp zit het wel goed. Hier zit ze op Krasne Gorky niet ver van Zhabagly tussen de tulpen.

Foto van Nathalie op Krasne Gorky tussen de tulpen

Fotogalerij

Foto’s rond Zhabagly

Categorie: Foto's rond Jabagly — lammert

Een fotoserie van het dorp Zhabagly in Kazachstan

26 queries. 0.572 seconds.